Vandaag kroop ik achter mijn werkbank, ik zou eigenlijk wat oorstekers hebben moeten bijmaken voor de verkoop in winkels...daar had ik uiteindelijk geen zin in. Ik wou zelf iets nieuw, een ring. Ik ben erg gehecht aan de juwelen die ik draag en wissel zelden af, vandaag wou ik verandering. Het moest een juweel worden over vergankelijkheid. Alles heeft een begin en een eind, uiteindelijk gaat alles kapot. Ik zaagde stukken van bestaande juwelen en plooide ze tot ze samen een nieuwe ring vormden. Zonder ze perfect te laten passen, schots en scheef, onafgewerkt, vergankelijk.
Ik hou van dat ruwe wanneer zilver gewoon een metaal is, geen gepolijst geen schuurpapier, geen rechte lijnen of haakse hoeken.En omdat hij voor mij is hoef ik dit niet uit te leggen, absolute vrijheid.


-groetjes, Machteld